Energija i životna sredina
Bosna i Hercegovina još uvijek nema energetsku strategiju koja je neophodna za kvalitetno planiranje u ovoj oblasti, a i jedan je od prioriteta Sporazuma o pridruživanju EU. Nepostojanje ovakvo bitnog strateškog dokumenta onemogućava adekvatno postavljanje ciljeva i konkretnih aktivnosti u energetskom sektoru, te su projekti koji se trenutno rade u oblasti energetike u BiH sagledavaju isključivo sa strane preduzeća koja iz njih izvlače ličnu korist.
Ovakva politika daleko je od održive za energetski sektor BiH, kao i za BiH društvo uopšte. Pored ostalog, energetska strategija bi trebala i da da planove za korištenje obnovljivih izvora energije kao i da obezbijedi energetsku efikasnost.
Bosna i Hercegovina je ratifikovala Ugovor o osnivanju energetske zajednice Jugoistočne Evrope, Konvenciju UNFCC, i Kyoto Protokol. Iz svih tih dokumenata BiH se obavezala za provođenje aktivnosti koji su vezani za uspostavljanje energetske efikasnosti, realizaciju projekata za obnovljive izvore energije i zaštite životne sredine.
Politika EU ide u pravcu da u narednih 10 godina snabdijevanje električnom energijom ide iz obnovljivih izvora energije sa kapacitetom od 20%, dok je BiH daleko od ovako postavljenih ciljeva, jer se energija još uvijek dobiva isključivo iz termoelektrana (korištenja uglja) sa 45% i hidrocentrala 55% ukupnih energetskih izvora.
Najveći izvor emisije CO2 u BiH je energetski sektor sa oko 70%
Kada je u pitanju izgradnja novih energetskih objekata u BiH, apsolutni su trend hidroelektrane iza kojih stoji bajka o održivosti. Naime, voda kao resurs jeste obnovljiva, ali objekti kao što su hidrocentrale (postojeće i planirane) su daleko od održivih sa strane životne sredine i ekonomske dobiti društva. Poznato je da izgradnjom ovih energetskih kapaciteta na rijekama u potpunosti mjenjamo ekosistem tekućice i mikroklimu date oblasti, a eventualno zapošljavanje ljudi u ovakvim objektima je apsolutno mazanje očiju javnosti, jer je poznato da su hidrocentrale u potpunosti automatizovane sa minimalnim brojem zaposlenih do ni jednog zaposlenog.
Samo u RS je izdato preko 100 koncesija za izgradnju malih hidroelektrana (MHE do 5MW spadaju u obnovljive izvore energije) ali bez dodatnih studija uticaja na životnu sredinu kao i eventualne procjene ekonomske dobiti, teško da možemo govoriti o održivim projektima, ako će iz njih izvlačiti korist isključivo koncesionari.
Ono što je neophodno jeste da se obezbijedi maksimalna efikasnost, odnosno otklone gubici na elektrodistrubitivnoj mreži i ostvari plan racionalnog korištenja energije, a zatim razmisli o potrebi izgradnje novih energetskih objekata.
S druge strane, potrebno je ulagati u istraživanje obnovljivih izvora energije, na čijem je prvom mjestu iskorištavanje energije sunca za koju BiH ima potencijala s obzirom na broj sunčanih dana u toku kalendarske godine, kao i na iskorištavanje energije iz biomase i vjetra.
