Poraženi pobjednici – prvi dio

U tradiciji i mentalitetu naroda sa ovih prostora ja da se uvijek bez obzira na okolnosti i slučaj vole proglašavati za pobjednike u očiglednim porazima. Poslovnim,sportskim, političkim,kako god.

Najčešće tvrde da su pobjednici u očiglednom porazu ili su poraženi samo zato što su žrtva neke velike svjetske zavjere (na 2 min 25 sek). Jedino što je sigurno da ni u jednoj varijanti za neki neuspjeh ili poraz nisu krivi oni sami koji su nešto radili ili vodili, bilo firmu ili političku stranku.

Pošto mi se sve oko političkog marketinga smučilo još s proljeća kada sam vidio da ne postoji gotovo nijedan normalan politički program za koji bi vrijedilo raditi kampanju zbog budućnosti ali i da je amaterizam glavna karakteristika većine kandidata, gledao sam mjesecima izborne teferiče i slušao lažna obećanja.

Frcalo je na sve strane od lažnih istraživanja, ukradenih vizuelnih identiteta, potrošenih slogana, nelogičnih poruka i “prepoštenih” kandidata. Nemam dovoljno prostora da linkujem post na sva lažna istraživanja nepostojećih agencija ili NVO širom BIH.

Svi samo odahnuli kada je prošlo a ja sam još morao pregurati par medijskih nastupa i odlučio da na tu temu ne pišem ništa mjesec dana nakon izbora.

I evo dođe i taj dan.

Prva stvar koja mi je bila fascinantna je to što su se opet svi proglasili za pobjednike. Bez obzira na manji broj glasova, bez obzira na poraze u opštinama u kojima su pobjeđivali zadnjih 20 godina, bez obzira na manji broj glasova ili poslanika u NS RS , svi su bili pobjednici izbora a neki su uspjeli biti apsolutni pobjednici izbora.

Druga fascinacija su bili novinari od kojih se gotovo nijedan nije potrudio da sabere rezultate 2008 i uporedi sa rezultatima 2010 pa donese zaključak ko je u stvari pobjednik. Toliko objavljenih tekstova sa paušalnim procjenama i lažnim svjedočenjima koja niko nije provjerio odavno nisu viđena u postizbornom periodu. Zato sam ja morao sjesti i prebrojati sve opštine i izborne jedinice od 2006.godine i 2008.godine do ovih izbora 3.oktobra.

U odnosu na opšte izbore održane 2006. godine, kada je SNSD dobio 244.251 glasova, stranka na lokalnim izborima dobija za 53.398 glasova manje (190.853). Na prethodnim opštim izborima, održanim 2010. godine, stranka ponovo osvaja oko 51.000 glasova više (dakle, ukupno 242.018) što je time čini vodećom partijom u R. Srpskoj. Rast u odnosu na 2008.godinu je 26 %.

SDS na opštim izborima 2006. godine osvaja 103.035 glasova, na idućim lokalnim izborima, održanim 2008. godine, dobija oko 26.000 glasova više (129.016), te na proteklim opštim izborima, održanim 2010. godine, oko 9.000 glasova manje, ukupno 120.136 glasova. Pad u odnosu na 2008.god je oko 7 %.

PDP 2006. godine osvaja 36.681 glas, na lokalnim izborima održanim 2008. osvaja 59.373, što je za 22.692 glasa više. Na prethodnim opštim izborima PDP osvaja 47.806 glasova, dakle 11.567 glasova manje. Pad u odnosu na 2008.god je oko 20 %.

A šta se dešava u Banjoj Luci ?

Posebno mi je zanimljiv trend u Banjoj Luci kao najvećem gradu u RS i gradu u kome su sjedišta stranaka, svi mediji, brojne fotelje 🙂 i sve ono što vlast čini vlašću.

SNSD 2006. godine u Banja Luci, na opštim izborima, osvaja 44.752 glasa, na lokalnim izborima održanim 2008. godine, dobija 16.203 glasova manje (ukupno 28.549), da bi ponovo izborima održanim 2010. godine prešli cifru od 40.000 glasova (40.162).

SDS na opštim izborima 2006. godine osvaja 7.002 glasa u Banja Luci, na lokalnim izborima 2008. godine 2661 glas manje (ukupno 4.341), te na proteklim opštim izborima održanim 2010. godine osvaja 6.651 glas, što je u odnosu na lokalne održane 2008. godine za 2.310 glasova više.

PDP na opštim izborima 2006. godine osvaja 4.856 glasova, na lokalnim izborima 2008. godine osvaja 3763 glasa više (ukupno 8.619), da bi na proteklim opštim izborima dobila još 314 glasova više, što ukupno čini 8.933 glasa osvojena u Banja Luci i jedina je partija sa stalnim porastom u Banjoj Luci.

Šta bi bilo kada bi se odnos snaga iz Banjaluke prenio na nivo RS?

Zanimljivo je da od ukupnog broja glasova u RS, samo u Banjoj Luci SNSD dobija 16,5% ukupnog broja glasova, SDS samo 5,5% a PDP čak 18,6% što dosta govori o značaju Banjaluke kao izborne baze. Lako se može zaključiti da samo onaj ko ubjedljivo vlada Banjalukom ima mnogo veće šanse da vlada R.Srpskom.

Vidljivo je da izlaznost 2010.godine bila mnogo veća nego 2006.godine pa čak neznatno i od 2008.godine ali na ovoj izlaznosti niko nije posebno profitirao niti znatno uvećao broja glasova.

Foteljaštvo – omiljena postizborna disciplina

Treće fascinacija me uveseljava poslednjih dana dok gledam najnoviju i najluđu moguću kombinatoriku “podijele fotelja”. Niko ali baš niko od svih koji defiluju po tim sastancima nije govorio o konkrentim programskim rješenjima, prijedlozima za poboljšanje života građana a da ne govorim o konkretnim mjerama za unapređenje privrede ili neophodnim reformama poput smanjenja administracije ili previskoih plata u javnom sektoru.

Šta su jedni o drugim govorili,kakve viceve jedni o drugima pričali, kakav kriminal i istrage spominjali ali sve je zaboravljeno kad su se u očima zacaklile fotelje sa platama od 100 000 KM godišnje. Glasači svakako nisu glasali za programe jer nisu ni ponuđeni a stranke su odavno postale biznis komune i to ne ne AD nego ID “interesna društva” pojedinaca i grupa koja najviše voli pare,ponegdje i D.O.O.

Evropa samo nas čeka!

Svi spominju put u EU tako ćemo svi mi navaliti u Evropu koja nas jedva čeka da joj pomognemo da se riješi ekonomske krize i problema .

Korupcija i kriminal su od 4.oktobra naša prošlost jer ih niko više ne pominje tako da možemo zaključiti da smo se riješili tog velikog belaja.

Oni koji imaju puške trebaju ih podmazati jer nam stalno govore da smo ugroženi i da treba braniti interese R.Srpske koju još niko nije napao ali možda Myanmar i Dominikanska Republika razmišljaju da izvrše agresiju na RS.

Glasali ste, gledajte.

Gledajte i ako niste glasali za te kombinacije jer ko vas šta pita? Niko ništa.

I eto narode, sada uživajte zajedno sa mnom u plodovima svog slobodnog demokratskog izbora.

Iskreno govoreći, brine me što mi je mnogo ljudi do čijeg mišljenja cijenim u poslednjih 10 dana reklo da im ovo “foteljaško sprovođenje demokratske volje građana” više liči na ludilo, prevaru, licemjerje, laž i početak kraja.   Kakvog kraja, nisam ih pitao.

Na žalost opet nismo dočekali da vidimo nekog lidera ili stranku koji imaju program a kamoli da smo mogli vidjeti vizionara jer kao što u Balkanskim pravilima reče Bata Stojković “puno je budala” (pratiti na kadru od 5 min 40 sek ) mada o našim nesrećama govore i drugi kadrovi tog filma a taj kadar govori i o vizionarima kakvi nam trebaju.

Napomena: Zahvaljujem Daliboru za pomoć oko grafičke obrade podataka.